فقط بنوش

بعضی اتفاق ها بعضی نگاه ها بعضی ثانیه ها بعضی آدم ها بعضی چیز ها ....اینقدر با عظمت اند که در هیچ چیزی جا نمیشوند باید گذاشت تا جویبار زمان اون ها رو به دریای ابدیت ببره و اگر حواست جمع بود و محو عظمتشون نشده باشی و ظرفیتش رو داشتی ازشون برای خودت جرعه ای بریز _ هر قدر توانستی_ و اون جرعه رو بنوش!

سعی نکن با عکس ،نوشته ویادگاری اون ها رو برا خودت نگه داری و عتیقه کنی... این بیشترین ظلمیه که میشه به اون ها کرد اون ها رو که تو هیچ چهارچوبی نمیگنجن رو در ظرف های بی ظرفیت هنر ناقصت محبوس کنی ... و اون ها رو تا حد ظرف های خودت کوچیک کنی ...

هر قدر هم یک اثر هنری عالی بتونی بسازی از اون ها باز هم حقشون رو ادا نکردی ...

پس بنوش...

فاضلِ مربوطه:

مزن تیر خطا ، آرام بنشین و مگیر از خود

تماشای شکاری را که از دست تو خواهد رفت

پ.ن: این متن به معنی مخالفت من (نعوذ ب لله ) با هنر نیست من خودم عاشق هنر ام و از سرورویم همونجور هنر میبارد اما ... بیاییم در باره این چیز ها هنر مند نباشیم .... شاید جامی نوشیدیم...