همانطور که شما احتمالا از تماشای مسابقه فوتبال یا هر مسابقه ی دیگه ای لذت میبرید بنده دارم گرگیاس افلاطون رو میخونم و هر جواب استدلال دادن یا عقب نشینی ظاهری ای که سقراط جلوی مدعیانش میکنه رو مثل یه هوک چپ و راست و رقص پا میبینم و لذت میبرم. وسطش یهو میگم دمت گرم همینه رو همین نقطه دست بذار و بزن ناکارش کن . یا حتی حدس میزنم الان بحث دانش رو پیش میکشه و ضربه فنیش میکنه.
خلاصه که لذت بردم! به به اقا سقراط .دست شما درد نکنه اقا افلاطون.
درباره ی اراده قسمت جالبش اینه که اراده بر درون خودمون تسلط کمتری داره تا بیرون.
گویا نمیشه چیزی رو به طور اختیاری نفهمید اگه شرایطش فهمش حاصل شده باشه. یعنی فهمیدن و نفهمیدن تابع اراده نیستن، انسان مضطره در برابرشون. و دیگه اینکه در برابر از یاد بردن ؛امر حافظه هم گویا تابع شرایطه و نه اراده!
از سخت تر چیز های دنیا دست و پنجه نرم کردن با تنهایی 3 ماهه ات است وقتی صدای مهمانی طبقات بالاییت برای دومین شب متوالی می آید و خواب هنگامی تو را در میابد که صدای هم خوانی شان به گوش می رسد که : شهزاده ی رویای من شاید تویی تو...
گفتن چیزی فقط به یک نفر فایده داره. ولی دلم برا مسولیتی که از دونستن اون برا خودش احساس میکنه (و شاید دست و پاش برای انجام کاری به قیودی بسته باشه ) میسوزه.
پس فعلا نمیرم بهش بگم.
درخت، فصل خزان هم درخت می ماند
تو «پیش فصل» بهاری نه اینکه پاییزی
فاضل
11 دقیقه به علت ترافیک
تظاهرات دیر رسیدم 😢و رام ندادن کارگردان هم اکی داد که بیام اما مسول گیشه رام نداد 😭😭😭 البته تا اخر نمایش میشینم تو لابی تا دوست کارگردانم رو ببینم و غم دل 💔 با او بگویم!
بی مقدمه
یه نمایش تو تالار کوچیک مولوی میره رو صحنه ،که کارگردانش یکی از خلاق ترین دوستامه.
دوشنبه 4 آذر خودم صندلی 3ی ردیف دو 💪 رو گرفتم. تاحالا اینقدر نزدیک به صحنه نبودم تو تئاتر!
بیاید خوشحال میشم . احتمالا هم استفاده خواهید کرد
تخفیف دانشجویی هم داره تو سایت راهنماییتون میکنه :
https://www.tiwall.com/p/amoshelbi
